- روحی زنبیرپوری (یِ زَمْ)
سیدجعفر متوفی بسال 1154 هجری قمری وی از اولاد سیدمحمود و سید مزبور از احفاد سیدنعمهالله ولی کرمانی بود. سیدمحمود از وطن خود به هند آمد و احفادش در رنبیر (نام قصبه ای در نزدیکی لکهنو) اقامت کردند. سیدجعفر روحی نزد میرلطف الله بلگرامی دانش فراگرفت سپس به شاه جهان آباد سفر کرد و با عبدالقادر بیدل مصاحب شد. پس از آن به لکهنو آمد و از مصاحبان عبدالرضا متین اصفهانی و عبدالعلی تحسین کشمیری و داود اکبرآبادی گردید. این اشعار از اوست:
باغبان نگذاشت تا بیرون برم گل از چمن
نکهتی دزدیدم و آن هم صبا تاراج کرد.
شکفته جبهه کدام آفتاب می آید
که خنده چون سحر از گرد کاروان پیداست.
و رجوع به نتایج الافکار ص 279 و فرهنگ سخنوران و الذریعه ذیل دیوان روحی رنبیری شود
باغبان نگذاشت تا بیرون برم گل از چمن
نکهتی دزدیدم و آن هم صبا تاراج کرد.
شکفته جبهه کدام آفتاب می آید
که خنده چون سحر از گرد کاروان پیداست.
و رجوع به نتایج الافکار ص 279 و فرهنگ سخنوران و الذریعه ذیل دیوان روحی رنبیری شود